INTERVIEW MEHDI TERKI

Mehdi Terki is sinds 28 juli 2020 middenvelder bij RWDM en is een onmisbare speler geworden voor het elftal. Met 84% van de gespeelde minuten is zijn impact in de opbouw van het Molenbeekse spel aanzienlijk. In dit interview onthult hij zijn plannen en ambities. We hebben het ook over zijn integratie in de groep en enkele persoonlijke aspecten.

Voordat we met dit interview beginnen Mehdi, vertel ons iets over jezelf.

Ik ben getrouwd en heb twee kinderen. Ik heb een klein en rustig leventje in de Brusselse buitenwijk Strombeek.  Mijn ouders wonen in Frankrij en ik heb daar vrienden die ik vaak bezoek.

Je bent Frans-Algerijns, voor welk land heb je gespeeld? Wat is je voorkeur?

Ik ben één keer opgeroepen voor het Algerijnse U-23 team en nog nooit opgeroepen voor het Franse team. Het is dus geen moeilijke keuze tussen de twee landen. Ik ben geboren in Frankrijk. Maar omwille van mijn vader, als ik moest kiezen tussen de twee, zou ik het Algerijnse nationale team nemen. De tweede keer dat ik werd opgeroepen om in de Olympische kwalificaties te spelen, was ik een jaar lang geblesseerd in Gent. Als ik niet geblesseerd was geweest, denk ik dat ik alle wedstrijden zou hebben gespeeld. 

Wat is je band met België?

Ik ben in België sinds ik 17 ben. Soms voel ik me meer Belg dan Fransman. Er is een verschil in mentaliteit en cultuur tussen de Belgen en de Fransen. Belgen zijn ruimdenkend. Mijn vrouw komt uit Brussel. In de toekomst zie ik mezelf eerder in Brussel wonen dan in Rijsel of Maubeuge. België is een goede plek om te wonen. De geografische ligging is ideaal. De restaurants en de stad zijn aangenaam. Ik moet toegeven dat België me een kans heeft gegeven die ik in Frankrijk niet heb gekregen, waar de weg naar het voetbal voor mij geblokkeerd was. Hier verwelkomden ze me, vertrouwden ze me en openden ze hun armen voor me. Daarom voel ik me hier zo op mijn gemak.

Hoe ben je in België terechtgekomen?

In Frankrijk verliet ik Valenciennes en ging naar Maubeuge. Ik heb mijn baccalaureaat daar gehaald, en ik speelde er voetbal met mijn vrienden. In Bergen, was de reserve coach iemand uit Maubeuge. Hij vertelde me dat het reserveteam van Mons zeer professioneel was en stelde me voor bij  hen aan te sluiten. Ik accepteerde. In het begin deed ik elke dag de heen en terugritten. Ik speelde voor de U-19s waar ik veel speeltijd kreeg. Alles verliep naar wens en ik werd gepromoveerd naar het eerste elftal. In Bergen  kreeg ik echt de smaak van het voetbal te pakken en wist ik dat ik er mijn brood mee kon verdienen.

Vertel ons wat over je professionele leven voor je naar RWDM kwam ?

Ik zat in Griekenland. Ik speelde tegen grote ploegen als AEK Athene, Panathinaikos. Het voetbal daar is niet zoals iedereen het zich voorstelt. Het is er niet slecht. Trouwens, er komt heel wat volk op af. Stadions zijn meestal uitverkocht. Het leven is er niet duur,  mooie  stranden  en er is een lekker warm gedurende het hele jaar. Ik tekende er een tweejarig contract. In mijn eerste jaar speelde ik elke wedstrijd maar in het tweede jaar kreeg de club een schorsing van 12 punten wegens interne problemen. De club ging niet in beroep en dus moesten we een play-off wedstrijd spelen. De voorzitter accepteerde deze beslissing niet, werd kwaad en verbrak het contract van alle spelers. Dus ging ik terug naar België. Ik had contacten met enkele mensen bij RWDM en ik werd aangeworven.

Hoe is je integratie hier verlopen ?

Het was heel gemakkelijk. Er heerst hier een goede sfeer en de club ligt vlak bij mijn huis. Ik woon al 12 jaar in Brussel en ik ben nog nooit van appartement veranderd. Ik heb hier altijd gewoond, ook al ben ik wat heen-en-weer verhuisd. 

Hoe heeft RWDM je verwelkomd?

Toen mijn contract in Griekenland werd beëindigd, sloten de andere clubs de deur voor me. Toen ik in Lokeren zat, had ik veel mogelijkheden, maar na Griekenland was het moeilijk om aanbiedingen te krijgen. RWDM ontving mij met open armen en presenteerde hun visie en doelstellingen. Ik zag het als een kans om terug te komen naar België, vooral tijdens de corona. De club heeft nooit een achterstand in salarissen, ondanks het gebrek aan supporters. De club zorgde voor ons als een goede huisvader en respecteert haar verplichtingen.

En omtrent je je speelstijl op het middenveld, welke kritiek krijgt je meestal om de oren?

Ik ben de beste in mijn positie (lacht). Nee serieus, je kunt op elke leeftijd beter worden. Tijdens dit seizoen hadden we twee verschillende coaches met elk zijn manier van spelen. Met Laurent Demol, hadden we veel plezier maar we namen veel risico’s. Met Vincent Euvrard nemen we minder risico’s en spelen we tactischer. We spelen voorzichtig en proberen rustig naar voor op te bouwen. Het is meer gestructureerd, meer professioneel. Maar ik kon me best vinden in beide systemen. Ik moet nog zeker progressie maken want er zijn wedstrijden waar ik nog tekort schiet. Ik moet ook defensief nog aan mijn speelstijl werken. Momenteel speel ik een  normaal seizoen, geen buitengewoon goed seizoen. 

In D1B, welke middenvelder heeft jou het meest gemarkeerd?

De beste middenvelder waar ik  tegen gespeeld heb was Christian Brüls van Westerlo. Hij is ongelooflijk, voor mij was hij de beste speler van de reeks.

Ligt er nog toekomst voor jouw bij onze club?

Ik zie mezelf hier nog wel in de toekomst. Ik heb een contract voor een jaar getekend en als de club me een verlenging aanbiedt, zullen we dat opnieuw bespreken. Mijn doel is om hier zo lang mogelijk te blijven.

Wat ga je doen na je carrière?

Als ik iets anders moet doen, denk ik dat ik coach kan worden. Ik zou graag de U-15s coachen, het zou me toelaten mijn passie door te geven aan de kinderen.