Interview : Ivann Botella !

Ivann Botella, onze aanvaller die deze zomer uit National (3de klasse) in Frankrijk overkwam, stond helaas lange tijd aan de kant wegens een blessure aan zijn quadriceps. Ivann hervatte drie weken geleden de training met de groep en speelde zijn eerste vriendschappelijke wedstrijd tegen RFC Seraing! Het licht aan het einde van de tunnel is in zicht en het ergste lijkt achter de rug ! Ontdek de spits in dit interview.

Hallo Ivann! Kan je jezelf in een paar woorden voorstellen aan onze supporters?

Hallo iedereen. Mijn naam is Ivann Botella, 22 jaar oud en ik kwam tijdens de zomer over naar RWDM. Ik werd opgeleid in de amateurwereld en rond mijn achtiende zette in de stap naar het opleidingscentrum bij Racing Club de Strasbourg, waar ik later mijn eerste profcontract tekende. Ik kreeg niet veel speeltijd, dus besloot ik iets lager te gaan spelen in National om speelminuten te verzamelen en mezelf te ontwikkelen.
Ik ben een offensieve speler die zowel op links of op rechts uit de voeten kan. Ik kan zelfs spelen als een nr 10 achter de spitsen. Wat ik vooral leuk vind, is om altijd aanspeelbaar te zijn en tussen de linies te spelen.

Als je je kwaliteiten zou moeten beschrijven?

Ik draai me snel naar doel en vind het netten makkelijk. Ik probeer zo collectief mogelijk te spelen en niet enkel aan afwerken te denken.

Vertel ons  wat meer over je blessure die je gedurende enkele maanden aan de kant hield ?

Tijdens de voorbereiding waren mijn spierwanden los gekomen ter hoogte van de quadriceps en had daarbovenop nog een spierscheur. Ik werkte hard en ik ging zelfs terug naar Frankrijk voor specifieke zorg om zo mijn kansen op een snelle terugkeer te vergroten. Ik kwam terug bij de groep en alles verliep goed, maar een paar dagen voor mijn terugkeer op het veld blesseerde ik me opnieuw aan dezelfde spier. De revalidatie mocht opnieuw beginnen, maar deze keer hebben we de tijd genomen om alles goed te laten genezen en geen risico’s meer te nemen.

Ik ben drie weken geleden weer 100% bij de groep aangesloten en voorlopig loopt alles vlekkeloos. Ik kon zelf mijn eerste speelminuten verkrijgen in een RWDM shirt tegen Seraing.

Hoe verliep trouwens jouw eerste wedstrijd ?

Heel goed! Ik hou er een goed gevoel aan over want ik kon meteen scoren en dat was voor mij een hele opluchting na deze moeilijke periode. Eindelijk kon ik mijn kwaliteiten tonen aan mijn ploegmaten buiten het trainingsveld. Ik miste het veld en de wedstrijden enorm !
Ik kijk er alvast naar uit om meer speelminuten te krijgen en automatismen op te bouwen met mijn teamgenoten. Maar het enige minpunt in Seraing was het feit dat ik nog niet voor eigen publiek mocht spelen.

Was het mentaal moeilijk om alles van op afstand te volgen ?

Dat was het inderdaad.Het is nooit makkelijk om zo lang van het veld en de competitie weg te zijn. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om mij op andere vlakken te verbeteren. Het leert je uiteindelijk om psychologisch sterker te worden en te relativiseren. Ik heb ook veel aan mijn bovenlichaam gewerkt in de gym om aan resistentie te winnen op het veld. Nu hoop ik dat de coach snel voor me zal kiezen en dat ik mijn kwaliteiten kan delen met mijn ploegmaten.

Over je teamgenoten gesproken, hoe verliep je integratie?

Zoals ik altijd zeg, de beste manier om je je in een groep te integreren , is op het veld. Als je op het veld laat zien dat je goed presteert, dan vergemakkelijkt dit natuurlijk je integratie. In mijn geval heb ik in het begin maar aan een paar trainingssessies deel kunnen nemen. Ondanks mijn afwezigheid op het veld, was ik er altijd voor mijn teamgenoten, tijdens de leuke en moeilijkere momenten. Ik was er altijd voor hen in de kleedkamer, en volgde ze ook in de gym. Het belangrijkste was om mee deel te nemen aan de activiteiten tijdens de week !
Ik ben altijd hun eerste supporter geweest, met de bedoeling om het DNA van de club te absorberen en mee met het verhaal te zijn.

Gezien je alle wedstrijd hebt bijgewoond, welke indruk hebben de supporters jou geven ?

De passie druipt er van! De tempel staat hier altijd in brand. Ik zou zelfs zeggen dat ze heel moedig zijn, want zelfs als we de wedstrijd domineren, we de overwinning verdienen te winnen maar uiteindelijk toch verliezen, staan ze heel de wedstrijd achter ons en blijven ze ons aanmoedigen. Je voelt die liefde en passie voor hun club. Ze blijven ons vooruit duwen en daar wil ik ze voor bedanken. Ik kan niet wachten om te spelen en ze persoonlijk te ontmoeten.

En tenslotte, wat is je doelstelling voor het tweede deel van het seizoen ?

Allereerst om zoveel mogelijk speelminuten te verzamelen en dan een basisplaats te veroveren.
Ik wil het maximum bijdragen aan het team zodat we kunnen stijgen in het klassement met als doel de play-offs (2de plaats) te bereiken of zelfs nog als eerste te eindigen.

En individueel hoop ik BLESSUREVRIJ te blijven en goede statistieken neer te zetten.

Bedankt, Ivann. Tot zondag?

Tot zondag, of het nu op het veld of in de tribune is !